панапіна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Напяць, нацягнуць усё, многае. Панапінаць вяроўкі.
панапі́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.
Напісаць вялікую колькасць чаго‑н.; напісаць у многіх месцах або на многіх прадметах. [Антон:] Я на цябе столькі заявачак панапісваю, што табе і само тваё жыццё абрыдае. Васілёнак. Абсталявання набралася аж дзве скрыні, на якіх Коля з усіх бакоў панапісваў: «Не катаваць». Дубоўка.
панапіха́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
1. чаго. Напхаць многа чаго‑н. куды‑н. — Воз [бандыты] наклалі, як гару, ды яшчэ [гавару] у мяшкі панапіхалі. Чарнышэвіч.
2. што. Напіхаючы, напоўніць чым‑н. усё, многае. Панапіхаць сеннікі саломай.
панапі́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.
Разм. Тое, што і панапіхаць.
панаплята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Наплесці вялікую колькасць чаго‑н. Панаплятаць вянкоў.
панапо́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
1. Напаіць усіх, многіх. Панапойваць раненых малаком.
2. Давесці да стану ап’янення ўсіх, многіх. Панапойваць гасцей.
3. перан. Насыціць чым‑н. усё, многае. Панапойваць стэпы вадою.
панапо́ўзваць, ‑ае; зак.
Разм. Тое, што і панапаўзаць.
панапрыбаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., чаго.
Разм. Напрыбаўляць да чаго‑н. у вялікай колькасці. — [Парэчкус] перачытаў усё ад слова да слова маім бацькам і, мала таго, яшчэ панапрыбаўляў немаведама чаго. Броўка.
панапрыво́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑даіць; зак., каго-чаго.
Разм. Напрыводзіць у вялікай колькасці. — Як перавязалі ўчора [малому] нагу, дык ляжыць, бедны, на ложку.. Сумаваць не даюць. З усяе вёскі дзяцей панапрыводзілі. Чыгрынаў.
панапуска́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.
Напусціць унутр вялікую колькасць каго‑, чаго‑н.