Verbum

панапрыво́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑даіць; зак., каго-чаго.

Разм. Напрыводзіць у вялікай колькасці. — Як перавязалі ўчора [малому] нагу, дык ляжыць, бедны, на ложку.. Сумаваць не даюць. З усяе вёскі дзяцей панапрыводзілі. Чыгрынаў.