Verbum

канкуры́раванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. канкурыраваць.

канкуры́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

1. Сапернічаць, змагацца з кім‑н. за лепшыя вынікі ў чым‑н.

2. Удзельнічаць у канкурэнцыі (у 2 знач.).

канкурэ́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Той, хто канкурыруе з кім‑н. Барацьба канкурэнтаў за рынкі збыту. □ «Таксама прыехалі паступаць», — заўважыў сам сабе Сцёпка.. і паглядзеў на гэтых маладых людзей, як на сваіх канкурэнтаў. Колас.

канкурэнтаздо́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць канкурэнтаздольнага.

канкурэнтаздо́льны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які можа вытрымаць канкурэнцыю (у 2 знач.). Канкурэнтаздольныя фірмы.

канкурэ́нтка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да канкурэнт.

канкурэ́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да канкурэнцыі (у 2 знач.), уласцівы ёй. Канкурэнтная барацьба.

канкурэ́нцыя, ‑і, ж.

1. Саперніцтва ў чым‑н., барацьба за перавагу, за лепшыя вынікі ў дасягненні адной і той жа мэты. — Дзіўна, што .. [газета] захавалася да гэтага часу, вытрымала мацнейшую канкурэкцыю, — гаворыць клерк з захапленнем. Новікаў.

2. Барацьба паміж прыватнымі вытворцамі за больш выгадныя ўмовы вытворчасці і збыту тавараў пры таварным спосабе вытворчасці; барацьба паміж капіталістамі за забеспячэнне найбольшага прыбытку.

•••

Па-за канкурэнцыяй — пра чалавека ці прадмет, з якім ніхто або нішто не можа параўнацца.

[Ад лац. concurrere — бегчы разам.]

ка́нна, ‑ы, ж.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства каннавых, якая мае чырвоныя вялікія кветкі.

ка́ннавыя, ‑ых.

Сямейства буйных шматгадовых раслін, многія з якіх культывуюцца як дэкаратыўныя.