Verbum

касто́р, ‑у, м.

Суконная шарсцяная тканіна з густым ворсам.

[Фр. castor ад грэч. kástōr — бабёр.]

касто́равы, ‑ая, ‑ае.

Зроблены з кастору. Касторавае паліто.

кастра́, ‑ы, ж.

Тое, што і кастрыца. Ільняною кастрой двор усыпаны ў нас, І ідзём з новым кужалем мы. Прыходзька.

кастрабето́н, ‑у, м.

Будаўнічы матэрыял, які вырабляецца на аснове цэментнага вязкага рэчыва і запаўніцеля з ільнопяньковай кастрыцы.

кастра́вы,

гл. кастрывы.

кастра́т, ‑а, М ‑раце, м.

Той, каго кастрыравалі. Бычок-кастрат.

кастра́цыя, ‑і, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. кастрыраваць.

каструбава́тасць, ‑і, ж.

Уласцівасць каструбаватага.

каструбава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Нягладкі, шурпаты. Каструбаватыя далоні. □ У конскім хляве .. [Баранавіч] агледзеў жалабы, дрэнна бачачы ў змроку і абмацваючы каструбаватыя дошкі. Чорны.

кастру́лька, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.

Памянш.-ласк. да каструля; невялікая каструля. Цётка Стэфа прынесла з кухні каструльку, у якой, мусіць, было яшчэ нешта да абеду. Арабей.