Verbum

канды́цыя, ‑і, ж.

1. Норма, якасць, якім павінен адпавядаць той або іншы тавар, матэрыял і інш. Давесці да пэўнай кандыцыі. Пасяўная кандыцыя насення.

2. Уст. Умова дагавору, пагаднення. Выгадныя кандыцыі. Кандыцыі гандлёвага пагаднення.

[Лац. conditio.]

кандыцыяне́р, ‑а, м.

1. Устаноўка для забеспячэння патрэбнай тэмпературы, вільготнасці і саставу паветра ў памяшканні.

2. Апарат для цеплавой апрацоўкі збожжа ў мукамольнай вытворчасці.

кандыцыяні́раваць, ‑руш, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Прывесці (прыводзіць) у адпаведнасць з пэўнымі нормамі, патрабаваннямі. Кандыцыяніраваць збожжа. Кандыцыяніраваць паветра.

кандэ́ла, ‑ы, ж.

Асноўная адзінка сілы святла ў Міжнароднай сістэме адзінак; свяча.

[Ад лац. candela — свяча.]

кандэля́бр, ‑а, м.

Вялікі падсвечнік з разгалінаваннямі для некалькіх свечак або электрычных лямп у выглядзе свечак. У вялікім пакоі з зашторанымі вокнамі гараць у высокіх кандэлябрах свечкі, на падлозе, на сценах — дываны. Навуменка.

[Фр. candélabre.]

кандэнсава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. кандэнсаваць і стан паводле знач. дзеясл. кандэнсавацца.

кандэнсава́цца, ‑суецца; зак. і незак.

1. Паддацца (паддавацца) кандэнсацыі.

2. толькі незак. Зал. да кандэнсаваць.

кандэнсава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак. і незак., што.

Падвергнуць (падвяргаць) кандэнсацыі. Кандэнсаваць газ. Кандэнсаваць энергію.

[Ад лац. condensare — згушчаць.]

кандэнса́т, ‑у, М ‑саце, м.

Прадукт, які атрымліваецца ў выніку кандэнсацыі (у 1 знач.).

кандэнса́тар, ‑а, м.

1. Цеплаабменны апарат для ператварэння ў вадкасць пары якога‑н. рэчыва (часцей вады) шляхам ахаладжэння.

2. Прыбор для накаплення электрычнасці.