Verbum

канво́йнік, ‑а, м.

Разм. Тое, што і канваір. З малапрыкметнай бакавушкі зараз жа паказаліся салдаты-канвойнікі, а ў іх строгім атачэнні — Уладзік і Тургай, якога Лабановіч толькі цяпер пабачыў. Колас.

канво́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да канвою, з’яўляецца канвоем. Канвойная, служба. Канвойная рота. Канвойны салдат.

2. у знач. наз. канво́йны, ‑ага, м. Член канвою; канваір. Канвойныя заўтра абавязкова пералічаць усіх палонных. Сачанка.

канву́льсіі, ‑ій; адз. канвульсія, ‑і, ж.

Сутаргі ва ўсім целе. Віцца ў канвульсіях.

[Лац. convulsio.]

канвульсі́ўны, ‑ая, ‑ае.

Сутаргавы. [Госці] проста душыліся ад смеху — канвульсіўнага, дзікага, непрыстойнага, што зусім не пасуе панскаму этыкету. Бядуля.

кангале́зец,

гл. кангалезцы.

кангале́зка,

гл. кангалезцы.

кангале́зскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Конга, кангалезцаў, належыць ім. Кангалезскі народ. Кангалезскі ўрад.

кангале́зцы, ‑аў; адз. кангалезец, ‑зца, м.; кангалезка, ‑і, ДМ ‑зцы; мн. кангалезкі, ‑зак; ж.

Насельніцтва Конга.

кангенія́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць кангеніяльнага.

кангенія́льны, ‑ая, ‑ае.

Адпаведны чаму‑н. па духу, складу думак, таленавітасці і пад. Пераклад кангеніяльны тэксту.

[Ад лац. con — разам, genius — дух.]