задурма́ньвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да задурманіцца.
задурма́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да задурманіць.
задуры́цца, ‑дуруся, ‑дурышся, ‑дурыцца; зак.
Разм. Збіцца з толку; адурманіцца, затлуміцца.
задуры́ць, ‑дуру, ‑дурыш, ‑дурыць; зак., каго-што.
Разм. Збіць з толку; адурманіць, затлуміць.
•••
Задурыць галаву каму — заблытаць каго‑н., пазбавіць здольнасці разумна разважаць.
задурэ́цца, ‑эюся, ‑эешся, ‑эецца; зак.
Разм. Дурэючы, захапіцца чым‑н., забыцца пра што‑н. Дзеці задурэліся, што і на абед забыліся.
задурэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.
Разм. Пачаць дурэць. // Зрабіць дурасць (у 2 знач.). — Калі ж чаго не зразумее, Або не ў часе задурэе, Ці так падыме часам спрэчку, — Стаў на калені і на грэчку! Колас.
заду́ўка, ‑і, ДМ ‑дуўцы, ж.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. задуваць — задуць; пуск (доменнай печы).
заду́ха, ‑і, ДМ ‑дусе, ж.
Разм.
1. Парнасць, духата. Не зважаючы на расу і сырасць, адчувалася ўжо набліжэнне дзённай задухі. Мележ.
2. перан. Спешка ў рабоце, якая стамляе, знясільвае. Узваліць стагакід ношку, і ў нас адразу задуха — раскідваеш, разносіш па стозе. Місько.
заду́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., што.
Спец. Увесці ў дзеянне (доменную печ). Задуць домну.
заду́шаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад задушыць.