Verbum

канаво́д ​¹, ‑а, М ‑дзе, м.

Радавы, які наглядае за коньмі (у кавалерыі, коннай артылерыі). Абавязкі канавода. Пакінуць коней на канавода.

канаво́д ​², ‑а, М ‑дзе, м.

Разм. неадабр. Завадатар, важак у якой‑н. справе. [Наручнікі] знімуць тады, калі Саўка пакажа .., дзе прытуліліся небяспечныя канаводы паўстанцаў. Колас. [Сымон Мігай] звычайна быў і завадатарам-канаводам на ўсе ўчынкі. Шынклер.

канаво́дзіць ​¹, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; незак.

Быць канаводам ​¹, даглядаць коней.

канаво́дзіць ​², ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; незак.

Разм. неадабр. Быць завадатарам, канаводам ​². — Завадатарам у іх Андрэй Андрэевіч, усімі канаводзіць... Лынькоў.

канавя́зь і ко́навязь, ‑і, ж.

Прыстасаванне ў выглядзе гарызантальнага тонкага бервяна на слупах для прывязвання коней на адкрытым месцы. Каля .. [бальніцы] раслі старыя стромкія таполі і стаяла абшмуляная лейцамі канавязь. Грахоўскі.

канаго́н, ‑а, м.

У шахтах — паганяты каня, запрэжанага ў ваганетку. [У Данбасе Адам] стаў спачатку канагонам, затым крапільшчыкам, а пасля і ў забой пайшоў. Кавалёў.

кана́дзец,

гл. канадцы.

кана́дка ​¹,

гл. канадцы.

кана́дка ​², ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Разм. Цёплая куртка, звычайна на футры.

кана́дскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да Канады, канадцаў, належыць ім. Канадскія долары. Канадская літаратура.

2. Як састаўная частка некаторых батанічных назваў. Канадская таполя. Канадскі рыс.

кана́дцы, ‑аў; адз. канадзец, ‑дца, м.; канадка, ‑і, ДМ ‑дцы; мн. канадкі, ‑дак; ж.

Насельніцтва Канады.

канаі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спартсмен, які займаецца грэбляй на каноэ.

канакра́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Злодзей, які крадзе коней.