Verbum

шык, ✂, м.

1. Паказная раскоша, форс, элегантнасць.

   • Апранацца з шыкам.
   • Прайсці з шыкам (з жаданнем зрабіць уражанне на людзей).

2. вык. Задавальняе у вышэйшай ступені, з’яўляецца найлепшым (разм.).

   • Уборы — ш.

шыкаваць, ✂; незак. (разм.).

Праяўляць у чым-н. шык.

|| аднакр. шыкануць, ✂.

|| наз. шыкаванне, ✂.

шыкарны, ✂ і шыкоўны, ✂.

Раскошны па знешнасці, убранству.

• Шыкарнае ўбранне.
• Шыкарна (прысл.) апранацца.

|| наз. шыкарнасць, ✂ і шыкоўнасць, ✂.

шыкаць, ✂; незак. (разм.).

1. Вымаўляць гук «ш-ш!», стараючыся супакоіць каго-н.

   • Што ты на мяне шыкаеш, не даеш слова сказаць.

2. Гукамі «шш!», шумам выражаць незадавальненне.

   • Ш. пасрэднаму дакладчыку.

|| зак. ашыкаць, ✂.

|| аднакр. шыкнуць, ✂.

|| наз. шыканне, ✂.