Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

швабра, , ж.

Мятла з мачалы, вяровак і пад., уробленых у калодку.

|| прым. швабравы, .

швагер, , м.

Брат жонкі або муж сястры ці швагеркі.

швагерка, , ж.

Жончына сястра.

швайка, , ж.

Плоскае шыла, якім колюць свіней.

|| прым. шваечны, .

швальня, , ж. (уст.).

Кравецкая майстэрня.

швартаваць, ; незак. (спец.).

Прымацоўваць марское судна швартовамі да прычальных прыстасаванняў.

|| звар. швартавацца, .

|| зак. прышвартаваць, і адшвартаваць, .

|| звар. прышвартавацца, і адшвартавацца, .

|| наз. швартоўка, і швартаванне, .

|| прым. швартоўны, .

  • Швартоўнае прыстасаванне.

швартовы, , (спец.).

Які мае адносіны да работ у час стаянкі судна на швартовых.

  • Швартовае прыстасаванне.

швартоў, , м. (спец.).

Канат, трос, якім прывязваецца марское судна да прычальных прыстасаванняў.

  • Аддаваць швартовы (адвязваць судна ад прычала).

швах у знач. вык. (разм.).

Дрэнна, кепска.

  • Наша справа ш.

швачка, , ж.

Жанчына, якая прафесійна займаецца шыццём.