Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
бвгдежзйклмнпрстфхцчшюя
аоуыэ

учубкі, прысл.:

  • узяцца ўчубкі (разм.) — 1) учапіцца адзін аднаму ў валасы, пер’е; 2) пачаць бурна спрачацца з кім-н.

    • З-за дробязі, а ў. ўзяліся.

учуць, ✂; зак. (разм.).

  1. Успрыняць слыхам, пачуць.

    • У. далёкую гамонку.

  2. Улавіць, зразумець тое, што гавораць.

    • Прабач, я не ўсё ўчуў, што ты сказаў.

  3. Улавіць нюхам, чуццём.

    • Звер учуў небяспеку.
    • У. добразычлівасць у голасе.