Verbum

унук, ✂, м.

1. Сын сына або дачкі.

2. мн. Дзеці сына або дачкі.

   • У мяне ўжо ёсць унукі.
   • Садзяць маладыя дрэўцы ўнукі Мічурына (перан.).

|| памянш. унучак, ✂.

унурыцца, ✂; зак.

1. Утуліцца ў што-н. або, паваліўшыся з разгону наперад, уткнуцца тварам у зямлю, снег і пад.

   • У. ў падушку.
   • З разгону ў. тварам у пясок.

2. Захапіўшыся, паглыбіцца ў што-н.

   • У. ў чытанне.

3. Апусціць галаву, панурыцца.

   • У. і маўчаць.

|| незак. унурвацца, ✂.

унурыць, ✂; зак.

1. у што. Увабраць у што-н. (галаву).

   • У. галаву ў каўнер.

2. Панура схіліць (галаву).

   • Унурыў галаву і маўчаў.

3. у што. Утаропіць у што-н. (вочы, погляд).

   • У. вочы ў стол.

|| незак. унурваць, ✂.

унутр, прысл. і прыназ.

У сярэдзіну, у межы чаго-н.

• Прыняць лякарства ў.
• Зайсці ў. дома.

унутрана, прысл.

Пра сябе, у душы.

• Я ў. з ім не згодзен.

унутранасць, ✂, ж.

Тое, што знаходзіцца ўнутры чаго-н.

• У. дома.

унутраны, ✂.

1. Які знаходзіцца ўнутры.

   • Унутраныя дзверы.
   • Унутраныя хваробы (органаў грудной і брушной поласці).

2. перан. Які складае змест, раскрывае саму глыбіню, сутнасць, душу каго-, чаго-н.

   • Унутранае чуццё.
   • Унутраная сувязь з’яў.
   • У. свет мастака.
   • У. голас (перан. пра думкі).

3. Які мае адносіны да жыцця ўнутры якой-н. арганізацыі, дзяржавы.

   • Унутраная палітыка.
   • Унутраная пазыка.
   • Правілы ўнутранага распарадку.

унутры, прысл. і прыназ.

У сярэдзіне, у межах чаго-н.

• У мяне ў. кіпела помста.
• У. горада.

унутры..., прыстаўка.

Утварае прыметнікі са знач. які знаходзіцца ў сярэдзіне, унутры чаго-н., напр. унутрыатамны, унутрывідавы, унутрывенны.

унучка, ✂, ж.

Дачка сына або дачкі.