Verbum

бундэсве́р, ✂, м.

Назва ўзброеных сіл у Федэратыўнай Рэспубліцы Германіі.

|| прым. бундэсвераўскі, ✂.

бундэсра́т, ✂, м.

Орган прадстаўніцтва зямель у Федэратыўнай Рэспубліцы Германіі.

бундэста́г, ✂, м.

Палата парламента ў Федэратыўнай Рэспубліцы Германіі.

|| прым. бундэстагаўскі, ✂.

бу́нкер, ✂, м.

1. Спецыяльна абсталяванае ёмішча для сыпкіх і кускавых матэрыялаў.

   • Б. для зерня.

2. Падземнае жалезабетоннае ўкрыцце.

3. Спецыяльнае наземнае збудаванне з байніцамі для вядзення агню.

|| прым. бункерны, ✂.

бункерава́ць, ✂; незак. (спец.).

Засыпаць у бункер.

Б. жыта.

|| наз. бункераванне, ✂ і бункероўка, ✂.

бунт​¹, ✂, м.

Стыхійнае паўстанне, мяцеж.

• Зямельны б. сялян.

бунт​², ✂, м.

Звязак, кіпа; стос.

|| прым. бунтавы, ✂.

бунтава́ць, ✂; незак.

1. Падымаць бунт, удзельнічаць у бунце.

2. Падбухторваць да бунту.

   • Б. народ.

3. перан. Пратэставаць, упарта не згаджацца.

   • Не магу вечарам дзяжурыць: жонка бунтуе.

4. Збіваць з толку.

   • Ты мяне не бунтуй, я сам разбяруся.

бунта́р, ✂, м.

1. Удзельнік бунту.

2. перан. Неспакойны чалавек, які пратэстуе супраць чаго-н., заклікае да рашучых дзеянняў, да перавароту ў чым-н.

|| ж. бунтарка, ✂.

|| прым. бунтарскі, ✂.

бунта́рны, ✂.

Уласцівы бунтару, мяцежны; прасякнуты бунтарскім духам.

• Бунтарная натура.