бу́нкер, ​✂, м.

  1. Спецыяльна абсталяванае ёмішча для сыпкіх і кускавых матэрыялаў.

    • Б. для зерня.

  2. Падземнае жалезабетоннае ўкрыцце.

  3. Спецыяльнае наземнае збудаванне з байніцамі для вядзення агню.

|| прым. бункерны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)