бунтар

назоўнік | мужчынскі род

  1. Удзельнік бунту.

  2. пераноснае значэнне: Неспакойны чалавек, які пратэстуе супраць чаго-н., заклікае да рашучых дзеянняў, да перавароту ў чым-н.

|| жаночы род: бунтарка.

|| прыметнік: бунтарскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)