Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аезілоруыэюя
бгдежзйклмнрстфхцчшя

буч, ✂, м.

Рыбалоўная снасць, сплеценая звычайна з лазовых дубцоў у выглядзе вузкага круглага каша з лейкападобным уваходам.

бу́ча, ✂, ж. (разм.).

Шум, перапалох, скандал.

  • Падняць бучу.

бучны́, ✂.

  1. Які мае буйную сакавітую зеляніну (пра расліны).

    • Б. клён.

  2. Пра рысы твару: прыкметны.

    • Дзіця малое, а тварык б.

|| наз. бучнасць, ✂.