Verbum

афіцар’ё, ✂, н., зб. (разм. пагард.).

Афіцэры.

• Гітлераўскае а. шукала спажывы.

афіцыёз, ✂, м. (кніжн.).

Афіцыёзны орган друку.

афіцыёзны, ✂ (кніжн.).

Які фармальна не звязаны з урадам, але на справе праводзіць яго погляды.

• А. орган друку.

|| наз. афіцыёзнасць, ✂.

афіцы́йны, ✂.

1. Урадавы або службовы.

   • Афіцыйная асоба.
   • А. дакумент.

2. З захаваннем усіх правіл і фармальнасцей.

   • А. тон.
   • Афіцыйнае запрашэнне.

|| наз. афіцыйнасць, ✂.

афіцыя́нт, ✂, м.

Работнік рэстарана, сталовай і пад., які падае стравы наведвальнікам.

|| ж. афіцыянтка, ✂.

|| прым. афіцыянцкі, ✂.

афіцэ́р, ✂, м.

Асоба каманднага саставу арміі і флоту.

• Беларускі а.
• А. сувязі.
• Старшы а.

|| прым. афіцэрскі, ✂.

афіцэ́рства, ✂, н.

1. зб. Афіцэры.

   • А. Рэспублікі Беларусь.

2. Афіцэрскае званне (разм.).

афі́ша, ✂, ж.

Аб’ява аб спектаклі, канцэрце, лекцыі і пад.

|| прым. афішны, ✂.

афішы́раваць, ✂; зак. і незак. (кніжн.).

Выставіць (-таўляць) напаказ, шырока абвясціць (-вяшчаць).