Verbum

радаслоўная, ✂, ж.

Пералік пакаленняў аднаго роду, які ўстанаўлівае паходжанне і ступень роднасці.

радасны, ✂.

1. Які выяўляе радасць, весялосць, поўны радасці.

   • Р. настрой.

2. Які прыносіць, дае радасць.

   • Радасная падзея.

|| наз. радаснасць, ✂.

радасць, ✂, ж.

1. Вясёлае пачуццё, адчуванне вялікага душэўнага задавальнення.

   • Скакаць ад радасці.
   • З радасцю (з поўнай гатоўнасцю).

2. Тое, што або той, хто выклікае такое пачуццё.

   • Радасці жыцця.

раджа, ✂, м.

Княжацкі тытул у Індыі, а таксама асоба, якая яго мае.

радзець, ✂; незак.

Рабіцца рэдкім, радзейшым, змяншацца колькасна.

• Радзее лес.
• Радзее туман.

|| зак. парадзець, ✂.

радзільны, ✂.

1. Прызначаны для аказання ўрачэбнай дапамогі пры родах.

   • Р. дом.

2. Які бывае пры родах.

   • Радзільная гарачка.

радзіма, ✂, ж.

1. Бацькаўшчына, родная краіна.

   • Абарона Радзімы.

2. Месца нараджэння, узнікнення, паходжання каго-, чаго-н.

   • Паехаць на сваю радзіму.
   • Радзіму, як і маці, не выбіраюць (прыказка).

радзімец, ✂, м. (разм.).

Прыпадак у хворых малых дзяцей, а таксама ў парадзіх і цяжарных жанчын з сутаргамі і стратай прытомнасці.

радзімічы, ✂, м.

Саюз усходнеславянскіх плямён, якія ў першым тысячагоддзі займалі міжрэчча Дняпра і Дзясны, а ў 12 ст. — большую частку тэрыторыі ў Чарнігаўскай і паўночную частку — у Смаленскіх землях.

радзімка, ✂, ж.

Прыроджаная плямка на скуры чалавека.

• Р. на шчацэ.