Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

канкрэтны, .

Які рэальна існуе, дакладны, прадметна акрэслены, у адрозненне ад абстрактнага, адцягненага.

  • К. прадмет.
  • Разважаць канкрэтна (прысл.).

|| наз. канкрэтнасць, .

канкрэтызаваць, ; зак. і незак.

Даць (даваць) канкрэтнае выражэнне чаму-н.; удакладніць (удакладняць) што-н.

  • К. прапанову.

|| наз. канкрэтызацыя, .

канкрэтыка, , ж. (разм.).

Канкрэтныя факты, справы, учынкі.

канкур, , м.

У конным спорце: пераадоленне некалькіх перашкод на пэўным маршруце.

  • Спаборнічаць у канкуры.

|| прым. канкурны, .

канкурсант, , м.

Удзельнік конкурсу (звычайна музычнага).

|| ж. канкурсантка, .

канкурыраваць, ; незак.

Уступаць у канкурэнцыю з кім-н.

канкурэнт, , м.

Той, хто канкурыруе з кім-н.

|| ж. канкурэнтка, .

|| прым. канкурэнцкі, .

канкурэнтаздольны, (кніжн.).

Здольны вытрымаць канкурэнцыю, супрацьстаяць канкурэнтам.

|| наз. канкурэнтаздольнасць, .

канкурэнцыя, , ж.

Саперніцтва, барацьба за перавагу, за дасягненне большых выгод.

  • Гандлёвая к.
  • Нездаровая капіталістычная к.

|| прым. канкурэнтны, .

канон, , м.

  1. Правіла або сукупнасць правіл якога-н. напрамку, вучэння (кніжн.).

    • Эстэтычныя каноны класіцызму.
  2. Царкоўнае ўстанаўленне, правіла (кніжн.).

    • Царкоўны к.
  3. Царкоўнае песнапенне ў пахвалу святога або свята (спец.).

    • Памінальны к.