Verbum

дурыць, ✂; незак. (разм.).

1. Ап’яняць, дурманіць.

   • Пах кветак дурыць галаву.

2. Падманваць, збіваць з толку.

   • Не дуры галавы.

3. Рабіць глупства, недарэчныя ўчынкі.

   • Ты мне не дуры!

|| зак. задурыць, ✂.

дурэць, ✂; незак. (разм.).

1. гл. адурэць.

2. Сваволіць,гарэзаваць.

   • Дзеці дурэюць усю раніцу.

дуст, ✂, м.

Ядавіты парашок для знішчэння шкодных насякомых.

|| прым. дуставы, ✂.

дуты, ✂.

1. Пусты ўнутры.

   • Дутыя завушніцы.

2. перан. Перабольшаны, які не адпавядае сапраўднасці.

   • Дутыя лічбы.
   • Д. аўтарытэт.

дух, ✂, м.

1. Свядомасць, мысленне, псіхічныя здольнасці, тое, што прымушае да дзеянняў, дзейнасці; пачатак, што вызначае паводзіны, дзеянні.

   • У здаровым целе здаровы д.
   • Д. пярэчання.

2. Унутраная маральная сіла.

   • Высокі баявы д.
   • Ваяўнічы д.

3. У рэлігійна-містычных уяўленнях: бесцялесная, звышнатуральная істота.

   • Святы д.
   • Злы д.
   • Нячысты д.

4. перан., чаго. Змест, сапраўдны сэнс, адметная адзінка чаго-н.

   • Па духу закона.
   • Адчуць д. часу.

5. Тое, што і дыханне (разм.).

   • Д. займае.
   • Д. перавесці.

6. Тое, што і паветра (разм.).

   • Лясны д.

7. Тое, што і пах (разм.).

   • Цяжкі д.

◊

• Выматаць духі (разм.) — давесці да знямогі.

• Духу баяцца (разм.) — адчуваць страх пры адным упамінанні каго-н.

• Каб і духу чыйго не было (разм.) — аб рашучым патрабаванні чыйго-н. выдалення.

• Не хапае духу (разм.) — пра адсутнасць рашучасці, смеласці.

• Падаць духам — траціць надзею, адчайвацца.

• Святым духам (разм. жарт. іран.) — невядома чым, нічым (жыць, існаваць).

духабор, ✂, м.

Член адной з рэлігійных сект, якія адмаўляюць абрады праваслаўнай царквы і ў 18 ст. аддзяліліся ад яе.

|| ж. духаборка, ✂.

|| прым. духаборскі, ✂.

духавенства, ✂, н., зб.

Служыцелі рэлігійнага культу.

• Праваслаўнае д.
• Каталіцкае д.
• Мусульманскае д.

○

• Белае духавенства — частка праваслаўнага духавенства, якая не дае зароку строга прытрымлівацца бясшлюбнасці і інш.

• Чорнае духавенства — частка праваслаўнага духавенства, якая строга прытрымліваецца манаскага зароку — не ўступаць у шлюб.

духавіты, ✂ (разм.).

Пахучы, з прыемным модным пахам.

• Пракосы духавітага сена.

духавы, ✂.

1. Які дзейнічае пры дапамозе ўдзімання паветра (пра музычныя інструменты).

   • Д. аркестр.

2. Які дзейнічае пры дапамозе нагрэтага паветра.

   • Духавая печ.
   • Д. прэс

духан, ✂, м.

Невялікі шынок (на Каўказе, на Блізкім Усходзе).