Verbum

анлайнавы слоўнік

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я

а б в ж з л н о р у ы э ’

а б г д ж л м н п р с т х ш э

дуж

Ужыв. ў выразе: як дуж — колькі ёсць сілы, колькі змогі стае.

Нясе як дуж.

дужа, прысл. (абл.).

Надта, вельмі, надзвычай.

Д. шкада хлопца.
Ён быў д. здзіўлены.

дужацца, ✂; незак. (разм.).

Мерацца сілай, бароцца.

Хлопцы збіраюцца і пачынаюць д.

|| наз. дужанне, ✂.

дужка, ✂, ж.

гл. дуга.
Знак прыпынку або матэматычны знак у выглядзе вертыкальнай рысы (прамой, закругленай, фігурнай).
- Круглыя дужкі.
- Квадратныя дужкі.
- Фігурныя дужкі.
- Узяць у дужкі.
- Вынесці за дужкі.
- Раскрыць дужкі.
Ручка або якая-н. іншая частка прадмета ў форме невялікай дугі.
- Д. замка.

|| прым. дужачны, ✂.

дужы, ✂.

Які валодае вялікай фізічнай сілай.

Узяўся за гуж, не кажы, што не дуж (прыказка).

|| наз. дужасць, ✂.

Прыродная д.

дужэць, ✂; незак. (разм.).

Станавіцца дужэйшым, набірацца сіл.

Хлопчык рос і дужэў.