Verbum

анлайнавы слоўнік

дух, ✂, м.

Свядомасць, мысленне, псіхічныя здольнасці, тое, што прымушае да дзеянняў, дзейнасці; пачатак, што вызначае паводзіны, дзеянні.
- У здаровым целе здаровы д.
- Д. пярэчання.
Унутраная маральная сіла.
- Высокі баявы д.
- Ваяўнічы д.
У рэлігійна-містычных уяўленнях: бесцялесная, звышнатуральная істота.
- Святы д.
- Злы д.
- Нячысты д.
перан., чаго. Змест, сапраўдны сэнс, адметная адзінка чаго-н.
- Па духу закона.
- Адчуць д. часу.
Тое, што і дыханне (разм.).
- Д. займае.
- Д. перавесці.
Тое, што і паветра (разм.).
- Лясны д.
Тое, што і пах (разм.).
- Цяжкі д.

◊

Выматаць духі (разм.) — давесці да знямогі.
Духу баяцца (разм.) — адчуваць страх пры адным упамінанні каго-н.
Каб і духу чыйго не было (разм.) — аб рашучым патрабаванні чыйго-н. выдалення.
Не хапае духу (разм.) — пра адсутнасць рашучасці, смеласці.
Падаць духам — траціць надзею, адчайвацца.
Святым духам (разм. жарт. іран.) — невядома чым, нічым (жыць, існаваць).

духабор, ✂, м.

Член адной з рэлігійных сект, якія адмаўляюць абрады праваслаўнай царквы і ў 18 ст. аддзяліліся ад яе.

|| ж. духаборка, ✂.

|| прым. духаборскі, ✂.

духавенства, ✂, н., зб.

Служыцелі рэлігійнага культу.

○

Белае духавенства — частка праваслаўнага духавенства, якая не дае зароку строга прытрымлівацца бясшлюбнасці і інш.
Чорнае духавенства — частка праваслаўнага духавенства, якая строга прытрымліваецца манаскага зароку — не ўступаць у шлюб.

духавіты, ✂ (разм.).

Пахучы, з прыемным модным пахам.

духавы, ✂.

Які дзейнічае пры дапамозе ўдзімання паветра (пра музычныя інструменты).
- Д. аркестр.
Які дзейнічае пры дапамозе нагрэтага паветра.
- Духавая печ.
- Д. прэс

духан, ✂, м.

Невялікі шынок (на Каўказе, на Блізкім Усходзе).

духаншчык, ✂, м.

Гаспадар духана.

|| ж. духаншчыца, ✂.

духата, ✂, ж.

Душнае, нясвежае паветра.

духі, ✂.

Спіртавы раствор пахучых рэчываў, што ўжываецца як парфумерны сродак.

духмяны, ✂.

Як: прыемна пахне.

|| наз. духмянасць, ✂.