дужка назоўнік | жаночы род

  1. гл. дуга.

  2. Знак прыпынку або матэматычны знак у выглядзе вертыкальнай рысы (прамой, закругленай, фігурнай).

    • Круглыя дужкі.
    • Квадратныя дужкі.
    • Фігурныя дужкі.
    • Узяць у дужкі.
    • Вынесці за дужкі.
    • Раскрыць дужкі.

  3. Ручка або якая-н. іншая частка прадмета ў форме невялікай дугі.

    • Д. замка.

|| прыметнік: дужачны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)