Verbum

раманс, ✂, м.

Невялікі лірычны верш (пераважна пра каханне), а таксама музыкальна-паэтычны твор для голасу з інструментальным суправаджэннем.

|| прым. рамансны, ✂.

• Рамансная лірыка.

раманскі, ✂.

Які ўзнік на аснове старажытнарымскай культуры або звязаны з гэтай культурай.

• Раманская культура.
• Раманская філалогія.

рамантаваць​¹, ✂; незак.

Праводзіць рамонт.

• Р. хату.
• Р. вопратку.

|| зак. адрамантаваць, ✂.

рамантаваць​², ✂; незак. (спец.).

1. Папаўняць табун або статак маладняком.

2. Ліквідаваць разрэджанасць пасеваў, прысад падсадкай новых раслін.

рамантызм, ✂, м.

1. Напрамак у літаратуры і мастацтве канца 18 — першай паловы 19 ст., які выступіў супраць канонаў класіцызму і сцвярджаў неабходнасць стварэння вобразаў ідэальных герояў і пачуццяў, выкарыстоўваючы гістарычныя і народна-паэтычныя тэмы.

2. Мастацкі метад, у якім першаступеннае значэнне адводзіцца суб’ектыўнай пазіцыі мастака ў адносінах да з’яў жыцця і паказу высокага прызначэння чалавека.

3. Настрой думак, светаадчуванне, прасякнутае ідэалізацыяй рэчаіснасці, летуценнай сузіральнасцю (кніжн.).

|| прым. рамантычны, ✂.

рамантык, ✂, м.

1. Прыхільнік і паслядоўнік рамантызму (у 1 і 2 знач.).

2. Чалавек, схільны да рамантызму (у 3 знач.).

3. Чалавек, пранікнуты рамантыкай, высокімі пачуццямі.

рамантыка, ✂, ж.

1. Тое, што змяшчае ідэі і пачуцці, якія эмацыянальна ўзвышаюць чалавека.

   • Р. творчых пошукаў.

2. Незвычайнасць, казачнасць чаго-н., якая выклікае эмацыянальнае, прыўзнятае светаадчуванне.

   • Р. гор.

рамантычны, ✂.

1. гл. рамантызм.

2. Пранікнуты рамантызмам (у 3 знач.).

   • Р. настрой.

|| наз. рамантычнасць, ✂.

раматус, ✂, м. (разм.).

Тое, што і рэўматызм.

рамачнік, ✂, м.

Рамачны вулей.