Verbum

разуючыць, ✂; зак.

Зняць з жывёлы паклажу, уюк.

• Р. вярблюда.

|| незак. разуючваць, ✂.

разыграцца, ✂; зак.

1. Захапіцца ігрой, натхніцца.

   • Артысты разыграліся.

2. Пайграўшы некаторы час, настроіцца на лёгкую і свабодную ігру на якіх-н. інструментах (разм.).

   • Піяніст разыграўся.

3. Адбыцца, здарыцца.

   • Пад раніцу разыгралася бітва.

|| незак. разыгрывацца, ✂.

разыграць, ✂; зак.

1. Іграючы, выканаць (музычны твор, тэатральную п’есу).

   • Р. квартэт.
   • Р. ролю.

2. Згуляць, давесці шахматную партыю да канца.

3. Прысудзіць шляхам латарэі, жэрабя выйгрыш.

   • Р. дзесяць выйгрышаў.

4. Жартуючы з каго-н., паставіць яго ў смешнае становішча (разм.).

   • Р. таварыша.

|| незак. разыгрываць, ✂.

|| наз. розыгрыш, ✂.

разынкі, ✂, ж.

Сушаныя ягады вінаграду.

• Пірог з разынкамі.

|| прым. разынкавы, ✂.

разысціся, ✂; зак.

1. Пайсці ў розныя бакі, розныя месцы.

   • Нашы шляхі разышліся.
   • Хмары разышліся.

2. Ідучы насустрач, не сустрэцца; размінуцца.

   • Р. ў цемры.

3. Спыніць якія-н. сувязі, знаёмства з кім-н.; парваць адносіны.

   • Сябры разышліся.

4. Раз’ехацца, рассунуцца ў бакі.

   • Р. па швах (разарвацца).

5. Аказацца распраданым, раскупленым.

   • Усе выданні разышліся.

6. Распаўсюдзіцца, расплыцца на паверхні чаго-н., у чым-н.; пашырыцца, стаць вядомым.

   • Чуткі разышліся.

7. Паступова рассеяцца, знікнуць.

   • Дым разышоўся.

8. Прывыкнуць да хады; перастаць адчуваць стому ад хады.

9. Набыць большую скорасць у руху (разм.).

   • Няма дзе разысціся.

10. перан. Дайсці да крайняй ступені ў якіх-н. дзеяннях, у праяўленні чаго-н.; моцна ўзбудзіцца.

    • Дзеці разышліся, не суняць.

|| незак. разыходзіцца, ✂.

|| наз. разыходжанне, ✂ і разыход, ✂.

разьба, ✂, ж.

1. гл. рэзаць.

2. Узор, малюнак, выразаны на цвёрдых матэрыялах.

   • Р. па дрэве.
   • Мастацкая р.

3. Шрубавая нарэзка.

|| прым. разьбярны, ✂.

разьблёны, ✂.

Тое, што і разны (у 2 знач.).

• Разьблёныя ліштвы акон.

разьбяны, ✂.

Тое, што і разны (у 2 знач.).

• Разьбяныя аканіцы.

разьбяр, ✂, м.

1. Майстар па мастацкай разьбе (у 2 знач.).

2. Скульптар (уст.).

|| прым. разьбярскі, ✂.

• Разьбярскае майстэрства.

разьбярства, ✂, н.

Разьбярская справа.