Verbum

рагаціна, ✂, ж.

Паляўнічая зброя ў выглядзе вострага з абодвух бакоў нажа на доўгім дрэўку.

• Хадзіць з рагацінай на мядзведзя.

рагач, ✂, м.

1. Самец-алень або іншая жывёліна з рагамі ​¹.

2. Вывернуты корань дрэва (разм.).

3. Драўляная саха (уст.).

рагожа, ✂, ж.

Грубая ўпаковачная, плеценая звычайна з лубяных палосак тканіна.

• Пакласці каля дзвярэй кусок рагожы.

|| памянш. рагожка, ✂.

|| прым. рагожны, ✂.

• Рагожная тканіна.

рагожка, ✂, ж.

1. гл. рагожа.

2. Тканіна рэдкага палатнянага перапляцення.

   • Сукенка з рагожкі.

рагожына, ✂, ж. (разм.).

Кавалак рагожы.

• Накрыць бочку рагожынай.

рагоз, ✂, м.

Шматгадовая травяністая балотная расліна, коп’епадобны трыснёг.

|| прым. рагозавы, ✂ і рагозны, ✂.

рагу, нескл., н.

Страва з дробных утушаных кавалачкаў мяса, рыбы або гародніны.

рагуліна, ✂, ж. (разм.; спец.).

Тое, што і рагуля.

рагуля, ✂, ж. (разм.).

Усякі прадмет, які мае разгалінаванне ў выглядзе рагоў ​¹.

|| памянш. рагулька, ✂.

рад, ✂, м.

1. Лінія роўна размешчаных аднародных прадметаў.

   • Р. пладовых дрэў.
   • Стаяць радамі.
   • У першых радах (таксама перан. уперадзе ўсіх).

2. Сукупнасць з’яў, падзей і пад., якія ідуць адно за адным.

   • Рады пакаленняў.

3. Некаторая, звычайна немалая колькасць чаго-н., шэраг.

   • Быў прачытан рад лекцый.

4. мн. Склад, асяроддзе.

   • У радах арміі.

5. Магазіны, ларкі, размешчаныя ў адну лінію.

   • Гандлёвыя рады.

6. Прабор у валасах.

   • Расчэсаныя на рад валасы.

|| памянш. радок, ✂.

|| прым. радковы, ✂.

• Радковая сяўба.
• Радковая сеялка.

|| прым. радавы, ✂ і радны, ✂.

• Радавая пасадка бульбы.
• Радавая сеялка.