Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

касметалогія, , ж.

Раздзел медыцыны, які займаецца лячэбнай касметыкай.

|| прым. касметалагічны, .

касметолаг, , м.

Спецыяліст па касметалогіі.

касметыка, , ж.

  1. Вучэнне аб сродках і метадах паляпшэння знешняга выгляду чалавека.

  2. Сродкі і спосабы догляду скуры, якія выкарыстоўваюцца з мэтай падтрымання здаровага стану і прыемнага выгляду.

  3. Рэчывы, якія ўжываюцца для надання свежасці і прыгожасці твару і целу.

|| прым. касметычны, .

касметычка, , ж. (разм.).

  1. Спецыялістка па касметычным доглядзе твару, цела.

  2. Невялікая сумачка для прадметаў касметыкі.

касмічны, .

  1. гл. космас.

  2. перан. Грандыёзны, велізарны.

    • Касмічныя маштабы.

касмык, , м. (разм.).

Тое, што і касмыль.

касмыкаваты, (разм.).

Які выступае касмыкамі, складаецца з касмыкоў.

  • Касмыкаватая кудзеля.

|| наз. касмыкаватасць, .

касмыліна, , ж.

Пасма, касмыль (воўны, валасоў).

касмыль, , м. (разм.).

Скудлачаная пасма валасоў, воўны і пад.

  • Касмылі валасоў.
  • К. кудзелі.

|| памянш. касмылёк, .

каснік, , м.

  1. Вузкая палоска тканіны; істужка, якую ўплятаюць у касу ​1.

    • Завязаць каснікі бантам.
  2. перан. Тое, што нагадвае сабой істужку, мае форму вузкай палоскі.

    • Доўгімі каснікамі выглядаў тор ад калёс.

|| памянш. каснічок, .

|| прым. каснічны, .