Verbum

камень, ✂, м.

1. Цвёрдая горная парода (за выключэннем металу) у выглядзе суцэльнай масы або асобных кавалкаў.

   • Вуліца выбрукавана каменем.
   • Будаўнічы к.

2. Асобны кавалак такой пароды.

   • Збіраць камяні ля дарогі.
   • Каштоўны к.
   • Насіць к. за пазухай (перан. мець злосць на каго-н., быць гатовым адпомсціць каму-н.).
   • Кідаць каменем у каго-н. (перан. асуджаць, ганьбаваць каго-н.).
   • Найшла (наскочыла) каса на к. (перан. сутыкнуліся розныя непрымірымыя погляды, інтарэсы, характары).
   • Каменя на камені не пакінуць (перан. разбурыць усё).
   • Як к. у ваду (перан. бясследна прапасці, знікнуць).
   • К. на сэрцы (перан. душэўны цяжар, гора).

3. мн. Цвёрдыя саляныя і іншыя ўтварэнні ў некаторых унутраных органах.

   • Камяні ў печані.

|| памянш. каменьчык, ✂.

• Кідаць каменьчыкі ў чый-н. агарод (перан. намякаць на што-н.).

|| прым. каменны, ✂.

• К. падмурак.
• К. мяшок (перан. турма).
• К. век (перыяд першабытнай культуры, які характарызуецца апрацоўкай каменю, вырабам прылад з каменю).

каменя...

Першая частка складаных слоў; ужыв. замест «камене...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр. каменябітны, каменявар, каменяліты, каменяломня, каменярэз, каменярэзны, каменячосны.

каменяломны, ✂.

Звязаны з апрацоўкай і здабычай каменю.

• Каменяломныя работы.

каменяломня, ✂, ж.

Месца, дзе здабываецца і апрацоўваецца камень.

каменячос, ✂, м.

Рабочы, які абчэсвае камяні.

камера, ✂, ж.

1. Асобны пакой, памяшканне спецыяльнага прызначэння ў некаторых установах.

   • Дэзінфекцыйная к.
   • Турэмная к.

2. Закрытая прастора ў сярэдзіне якога-н. прыбора, машыны, збудавання, а таксама закрытая поласць унутры якога-н. органа.

   • Фатаграфічная к.
   • К. шлюза.
   • К. згарання ў рухавіку.
   • К. сэрца.

3. Фатаграфічны, кінематаграфічны ці тэлевізійны здымачны апарат (разм.).

   • Здымаць скрытай камерай (непрыкметна для таго, каго здымаюць).

4. Унутраная гумавая абалонка шыны, мяча, якая напаўняецца паветрам.

|| прым. камерны, ✂.

камеральны, ✂, (спец.).

Які адносіцца да лабараторнай апрацоўкі матэрыялаў, сабраных у час экспедыцый.

• Камеральныя работы геолагаў.

камергер, ✂, м.

У некаторых манархічных дзяржавах: прыдворны чын старэйшага рангу, а таксама асоба, што мае такі чын.

|| прым. камергерскі, ✂.

камердынер, ✂, м.

Слуга пры гаспадары ў багатым дваранскім доме.

|| прым. камердынерскі, ✂.

камерны, ✂.

1. гл. камера.

2. Пра музычны твор: які выконваецца ў невялічкай канцэртнай зале, абмежаванай колькасцю інструментаў або галасоў.

   • Камерная музыка.

3. Прызначаны для вузкага кола слухачоў, гледачоў.

   • Камернае мастацтва.
   • К. голас.