камень назоўнік | мужчынскі род
-
Цвёрдая горная парода (за выключэннем металу) у выглядзе суцальнай масы або асобных кавалкаў.
- Вуліца выбрукавана каменем.
- Будаўнічы к.
-
Асобны кавалак такой пароды.
- Збіраць камяні ля дарогі.
- Каштоўны к.
- Насіць к. за пазухай (пераноснае значэнне: мець злосць на каго-н., быць гатовым адпомсціць каму-н.).
- Кідаць каменем у каго-н. (пераноснае значэнне: асуджаць, ганьбаваць каго-н.).
- Найшла (наскочыла) каса на к. (пераноснае значэнне: сутыкнуліся розныя непрымірымыя погляды, інтарэсы, характары).
- Каменя на камені не пакінуць (пераноснае значэнне: разбурыць усё).
- Як к. у ваду (пераноснае значэнне: бясследна прапасці, знікнуць).
- К. на сэрцы (пераноснае значэнне: душэўны цяжар, гора).
-
множны лік: Цвёрдыя саляныя і іншыя ўтварэнні ў некаторых унутраных органах.
- Камяні ў печані.
|| памяншальная форма: каменьчык.
- Кідаць каменьчыкі ў чый-н. агарод (пераноснае значэнне: намякаць на што-н.).
|| прыметнік: каменны.
- К. падмурак.
- К. мяшок (пераноснае значэнне: турма).
- К. век (перыяд першабытнай культуры, які характарызуецца апрацоўкай каменю, вырабам прылад з каменю).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)