Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авджотуыэ
бвгдеёжзійклмнпрстуўфхцчшя

раз’яснець, ✂; безас.; зак.

Стаць ясным, сонечным, праясніцца.

раз’ясніцца, ✂; зак.

Стаць ясным сонечным, праясніцца.

  • Неба раз’яснілася.

|| незак. раз’ясняцца, ✂ і раз’яснівацца, ✂.

раз’ятраны, ✂.

  1. Раззлаваны, раз’юшаны.

    • Р. бык.

  2. Моцна развярэджаны, растрывожаны.

    • Балелі раз’ятраныя раны.

|| наз. раз’ятранасць.

раз’ятрыць, ✂; зак.

  1. Выклікаць у кім-н. моцнае раздражненне, злосць; раз’юшыць.

    • Нечаканая навіна раз’ятрыла Івана.

  2. Прычыніць боль, дакрануўшыся да балючага месца, растрывожыць, развярэдзіць.

    • Р. рану.

|| незак. раз’ятрываць, ✂.

|| наз. раз’ятрыванне, ✂.

розна... (а таксама разна...).

Першая частка складаных слоў у знач. розны, з розным (тым, што названа другой асновай), па-рознаму, напр. рознаіменны, рознатыповы, рознасастаўны.