раз’ятрыць, ; зак.

  1. Выклікаць у кім-н. моцнае раздражненне, злосць; раз’юшыць.

    • Нечаканая навіна раз’ятрыла Івана.
  2. Прычыніць боль, дакрануўшыся да балючага месца, растрывожыць, развярэдзіць.

    • Р. рану.

|| незак. раз’ятрываць, .

|| наз. раз’ятрыванне, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)