раз’ятрыць, ✂; зак.

  1. Выклікаць у кім-н. моцнае раздражненне, злосць; раз’юшыць.

    • Нечаканая навіна раз’ятрыла Івана.

  2. Прычыніць боль, дакрануўшыся да балючага месца, растрывожыць, развярэдзіць.

    • Р. рану.

|| незак. раз’ятрываць, ✂.

|| наз. раз’ятрыванне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)