Verbum

раз’юшыць, ✂; зак.

Давесці да ярасці, шаленства.

• Р. звера.

|| незак. раз’юшваць, ✂.

разява, ✂, м.; ✂, ж., ✂ (разм. груб.).

Рассеяны, няўважлівы чалавек.

разявака, ✂, м.; ✂, ж., ✂ (разм.).

1. Той, хто бяздумна, рассеяна прыглядаецца да чаго-н.

   • Каля вітрыны збіраліся разявакі.

2. Тое, што і разява.

   • Згубіў грошы, р.!

разявіцца, ✂; зак. (разм.).

Шырока раскрыцца (пра рот, пашчу).

• Чаго ты разявіўся на мяне? (перан. уставіцца вачыма, позіркам).

|| наз. разяўляцца, ✂.

разявіць, ✂; зак. (разм.).

Шырока раскрыць (рот, зяпу).

◊

• Разявіць горла (разм. груб.) — моцна, на ўсю сілу загаварыць, закрычаць.

|| незак. разяўляць, ✂.

раз’яднальнік, ✂, м.

Апарат для раз’яднання і пераключэння ўчасткаў высакавольтнай лініі.

раз’яднанасць, ✂, ж.

Стан раз’яднанага; адсутнасць еднасці, агульнасці.

раз’яднацца, ✂; зак.

1. Аддзяліцца адзін ад аднаго (пра злучаныя часткі чаго-н.) (разм.).

   • Правады раз’ядналіся.

2. перан. Страціць сувязь, стаць далёкімі, чужымі адзін аднаму.

раз’язджаць, ✂; незак.

Многа і часта ездзіць з месца на месца.

• Р. па краіне.

|| прым. раз’язны, ✂.

• Р. агент.
• Р. карэспандэнт.

раз’ярыць, ✂; зак.

Прывесці ў ярасць.

• Р. звера.