разявака, ✂, м.; ✂, ж., ✂ (разм.).

  1. Той, хто бяздумна, рассеяна прыглядаецца да чаго-н.

    • Каля вітрыны збіраліся разявакі.

  2. Тое, што і разява.

    • Згубіў грошы, р.!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)