Verbum

кандытарскі, ✂.

Які мае адносіны да вытворчасці салодкіх мучных вырабаў або да гандлю імі.

• Кандытарскія вырабы (пячэнне, цукар, цукеркі і пад.).
• К. магазін.
• Пайсці ў кандытарскую (наз.; магазін, які прадае кандытарскія вырабы).

кандыцыя, ✂, ж. (спец.).

Норма, якасць, якім павінна адпавядаць прадукцыя.

• Давесці да адпаведнай кандыцыі.

|| прым. кандыцыйны, ✂.

• Кандыцыйнае насенне.

кандыцыянер, ✂, м.

Апарат для кандыцыяніравання паветра.

|| прым. кандыцыянерны, ✂.

кандыцыяніраваць, ✂; зак. і незак. (спец.).

Прывесці (прыводзіць) у адпаведнасць з пэўнымі нормамі, патрабаваннямі.

• К. збожжа.
• К. паветра.

|| наз. кандыцыяніраванне, ✂.

кандэлябр, ✂, м.

Падсвечнік для некалькіх свечак, а таксама сама падстаўка-свяцільня для электрычных лямп звычайна ў выглядзе свечак.

|| прым. кандэлябравы, ✂.

кандэнсаваць, ✂; зак. і незак. (спец.).

Падвергнуць (падвяргаць) кандэнсацыі.

• К. пару.
• К. энергію.

|| зак. скандэнсаваць, ✂.

|| наз. кандэнсаванне, ✂.

кандэнсат, ✂, м. (спец.).

Прадукт, які атрымліваецца ў выніку кандэнсацыі (у 1 знач.).

• Газавы к.

|| прым. кандэнсатны, ✂.

кандэнсатар, ✂, м.

Прыбор для кандэнсацыі чаго-н.

• К. пары.

|| прым. кандэнсатарны, ✂.

кандэнсацыя, ✂, ж. (спец.).

1. Пераход рэчыва з газападобнага стану ў вадкі або крышталічны.

   • К. пары (ператварэнне ў вадкасць).

2. Накапленне ў вялікай колькасці.

   • К. энергіі.

|| прым. кандэнсацыйны, ✂.

канец, ✂, м.

1. Мяжа, апошняя грань чаго-н. у прасторы або часе, а таксама прылягаючая да іх частка, перыяд.

   • К. дарогі.
   • К. вясны.
   • К. горада.
   • К. часопіса.
   • Знайсці к. (таксама перан. разабрацца ў чым-н.; даведацца пра што-н.).

2. Адлегласць паміж двума пунктамі.

   • У абодва канцы прайшла пехатой.

3. Вяроўка, канат для прычалу суднаў (спец.).

   • Аддаць канцы (адвязаць; таксама перан. памерці).

4. перан. Смерць, гібель (разм.).

5. толькі мн. Астаткі нітак асновы, якія не могуць быць датканы і адразаюцца ад палатна (спец.).

   • Адзін канец (разм.) — усё роўна, няхай будзе так.

   • Без канца (разм.) — вельмі доўга, вельмі многа, бесперапынна.

   • Да канца — канчаткова, поўнасцю.

   • Звесці канцы з канцамі (разм.) — з цяжкасцю задаволіць жыццёвыя патрэбы, ледзь укласціся ў суму даходу, заработку.

   • З усіх канцоў — адусюль, з розных бакоў.

   • Канца (канца-краю) не відаць (няма) (разм.) — пра тое, чаго вельмі многа, што цягнецца доўга.

   • Канцы з канцамі не сходзяцца (разм.) —

     1. няма ўзгодненасці, адпаведнасці паміж рознымі часткамі, бакамі чаго-н.;
     2. у каго не хапае чаго-н. на ўвесь вызначаны перыяд.

   • Канцы ў ваду (разм.) — ніякіх слядоў (злачынства, правіннасці) не засталося.

   • На благі канец — пры найгоршых абставінах, у горшым выпадку.

   • Пад канец — пры заканчэнні.

|| памянш. кончык, ✂.

• К. ніткі.