Verbum

разнос, ✂, м.

1. гл. разнесці.

2. Суровая размова з рэзкай крытыкай (разм.).

   • Зрабіць р. каму-н.

разносны, ✂.

1. гл. разнесці.

2. Які служыць для рэгістрацыі выходнай карэспандэнцыі (спец.).

   • Разносная кніга.

3. Які змяшчае рэзкую крытыку (разм.).

   • Р. артыкул.

|| наз. разноснасць, ✂.

разносчык, ✂, м.

Той, хто займаецца разноскай, дастаўкай чаго-н.

• Р. кніг.

|| ж. разносчыца, ✂.

разны, ✂.

1. гл. рэзаць.

2. Зроблены разьбой (у 1 знач.).

   • Разныя ўпрыгожанні.

3. Упрыгожаны разьбой (у 2 знач.).

   • Разныя аканіцы.

разныцца, ✂; зак.

Пачаць многа ныць (у 1 знач.), разбалецца.

• Разныліся старыя косці.

разнюхаць, ✂; зак.

1. Распазнаць нюхам.

   • Сабака разнюхаў след зайца.

2. перан., што і пра што. Даведацца пра што-н. тайком; разведаць.

   • Ад яе нічога не ўтоіш, умомант разнюхае.

|| незак. разнюхваць, ✂.

разня, ✂, ж.

Масавае забойства, кровапраліцце.

• Крывавая р.

разняволіць, ✂; зак.

Збавіць ад няволі, прыгнёту; даць волю.

|| незак. разнявольваць, ✂.

|| наз. разняволенне, ✂.

разняць, ✂; зак.

1. Аддзяліць адно ад другога; раз’яднаць.

   • Р. кулак.

2. Развесці ў бакі тых, хто б’ецца.

   • Р. забіякаў.

|| незак. разнімаць, ✂.

|| наз. разніманне, ✂.

разора, ✂, ж.

1. Доўгая канаўка на паверхні зямлі, праведзеная плугам у час ворыва.

   • Вузкія разоры.

2. Паглыбленне ў выглядзе канаўкі, зробленае плугам або лапатай на полі і агародзе для сцёку вады і для праходу.

   • Ісці разорай.

|| прым. разоравы, ✂ і разорны, ✂.