разора, ✂, ж.

  1. Доўгая канаўка на паверхні зямлі, праведзеная плугам у час ворыва.

    • Вузкія разоры.

  2. Паглыбленне ў выглядзе канаўкі, зробленае плугам або лапатай на полі і агародзе для сцёку вады і для праходу.

    • Ісці разорай.

|| прым. разоравы, ✂ і разорны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)