Verbum

сланечнік, ✂, м.

Высокая расліна з буйным жоўтым суквеццем на высокім сцябле, якая вырошчваецца ў асноўным дзеля атрымання алею з насення, а таксама насенне гэтай расліны.

|| прым. сланечнікавы, ✂.

сланік, ✂, м., зб.

Хмызняковае дрэва або нізкарослыя кусты, якія сцелюцца па зямлі і растуць у горнай мясцовасці і ў тундры.

• Кедравы с.

сланіха, ✂, ж.

Самка слана.

слановасць, ✂, ж. (спец.).

Хваравітае патаўшчэнне скуры і падскурнай клятчаткі, часцей на нагах.

сланяня, ✂ і сланянё, ✂, н.

Дзіцяня слана.

сланяцца, ✂; незак.

1. Хадзіць туды-сюды без мэты, без справы (разм. неадабр.).

   • С. па задворках.

2. Злёгку хістацца.

   • С. ад стомы.

слаўны, ✂.

1. Які набыў славу або варты яе; славуты.

   • Вера Харужая — слаўная дачка беларускага народа.

2. Харошы, прыемны, які выклікае прыхільнасць.

   • Слаўнае дзіця.

3. Які дае радасць; прыемны, добры (разм.).

   • С. дзянёк.
   • Слаўную пабудавалі хату.

слацца, ✂; незак.

1. Ляжаць, распаўсюджвацца па паверхні або над паверхняй чаго-н.

   • Сцелюцца ў лузе туманы густыя.
   • Травы сцелюцца мяккім дываном.

2. Расці, распасціраючы галіны па паверхні чаго-н.

   • Галіны вярбы слаліся амаль па самай зямлі.

3. Слаць сабе пасцель.

   • Пара слацца і спаць.

◊

• Лістам слацца (разм.) — выдыгаць перад кім-н., падлізвацца да каго-н.

|| зак. паслацца, ✂.

слаць​¹, ✂; незак.

Тое, што і пасылаць (у 1, 2, 3 і 4 знач.).

слаць​², ✂; незак.

1. Укладваючы, раскладваць па паверхні.

   • С. пасцілку на канапу.
   • С. пасцель (рыхтуючы да сну).
   • Мякка сцеле, ды мулка спаць (прыказка пра таго, хто добразычлівы толькі знешне).
   • С. каноплі.

2. Рабіць, укладваючы шчыльна састаўныя часткі чаго-н. (дошкі, пліткі, брусы і пад.).

   • С. падлогу.
   • С. паркет.

◊

• Слаць лістам (разм.) — лісліва дагаджаць каму-н. з карыслівай мэтай.

|| зак. паслаць, ✂ і наслаць, ✂.

|| наз. насціланне, ✂ і насціл, ✂.

|| наз. сланне, ✂.