Verbum

след​¹, ✂, м.

1. Адбітак чаго-н. (нагі, колаў і пад.) на якой-н. паверхні.

   • Птушыныя сляды.
   • Конскі с.
   • Замесці сляды (таксама перан. знішчыць, утаіць тое, што можа быць доказам віны).
   • І следу не засталося (таксама перан. пра поўнае знікненне, адсутнасць чаго-, каго-н.).
   • Напасці на чый-н. с. (таксама перан. атрымаць звесткі, якія дапамагаюць выявіць, знайсці каго-, што-н.).
   • Ісці па чыіх-н. слядах (таксама перан. прытрымліваючыся чыйго-н. вучэння або беручы прыклад з каго-н.).

2. перан., чаго. Астатак, адметная рыса чаго-н.

   • Сляды пажару.
   • Сляды злачынства.
   • І следу няма (нічога не засталося).
   • Без следу (зусім бясследна знікнуць, згінуць і пад.).

|| прым. следавы, ✂.

• Кантрольная следавая паласа (на граніцы).

след​², прысл.

1. як след — як мае быць, як трэба;

2. не след — не варта.

следам, прысл.

Услед за кім-, чым-н., не адстаючы.

• Ехаць с.

◊

• Следам за дзедам (разм.) — па прыкладу старэйшых.

следапыт, ✂, м.

1. Той, хто добра распазнае сляды, высочвае каго-н. па слядах.

   • Паляўнічы-с.
   • Разведчык-с. (перан.).

2. Той, хто шукае сляды былых гістарычных падзей.

   • Юныя следапыты накіраваліся ў паход па месцах баявой славы.

|| прым. следапыцкі, ✂.

следства, ✂, н.

Высвятленне органамі юстыцыі абставін, звязаных са злачынствам.

• Весці с.

|| прым. следчы, ✂.

• Следчыя органы.

следчы, ✂, м.

Службовая асоба, якая вядзе следства.

|| прым. следчыцкі, ✂.

слепавокі, ✂.

1. Вельмі блізарукі.

2. Сляпы на адно вока, аднавокі.

|| наз. слепавокасць, ✂.

слепаглуханямы, ✂, (спец.).

Пазбаўлены зроку, слыху і нямы.

• Школа-інтэрнат для слепаглуханямых (наз.).

слепанароджаны, ✂.

Сляпы ад нараджэння.

• Слепанароджанае дзіця.
• Падручнік для слепанароджаных (наз.).

слепата, ✂, ж.

1. Адсутнасць зроку.

   • С. на правае вока.

2. перан. Няўменне разумець, разбірацца ў чым-н.

   • Палітычная с.