Verbum

слуга, ✂, м.

1. Работнік у доме для асабістых паслуг, для выканання даручэнняў пана.

   • Панскія слугі.

2. перан. Чалавек, які прысвяціў сябе цалкам служэнню каму-, чаму-н.

   • С. народа.

слугаваць, ✂; незак.

Тое, што і прыслужваць.

|| зак. паслугаваць, ✂.

|| наз. слугаванне, ✂.

служака, ✂, м. (разм.).

1. Вопытны, старанны служачы (звычайна пра ваеннага).

2. Той, хто выслужваецца перад кім-н.; паслугач.

служанка, ✂, ж.

Жанчына, якая выконвала абавязкі слугі (у 1 знач.).

служачы, ✂, м.

Асоба, якая працуе ў розных сферах разумовай працы, кіраўніцтва, абслугі, гандлю.

|| ж. служачая, ✂.

служба, ✂, ж.

1. гл. служыць.

2. адз. Работа, заняткі служачага, а таксама месца такой работы і знаходжанне на ёй.

   • Ісці на службу.

3. адз. Выкананне воінскіх абавязкаў.

   • С. ў радах арміі.

4. чаго або якая. Якая-н. спецыяльная галіна работы, заняткаў.

   • Медыцынская с.
   • С. сувязі.
   • С. надвор’я.

5. У веруючых: правядзенне набажэнства.

   • У кафедральным саборы закончылася с.

◊

• Не ў службу, а ў дружбу (разм.) — не па абавязку, а па-сяброўску.

|| прым. службовы, ✂.

• С. абавязак.
• Службовае памяшканне.
• С. ўваход (для служачых).

службіст, ✂, м. (разм.).

Чалавек, які старанна, але з крайнім фармалізмам, адносіцца да сваіх службовых абавязкаў.

|| ж. службістка, ✂.

службовец, ✂, м. (разм.).

Тое, што і служачы.

службовы, ✂.

1. гл. служба і служыць.

2. Пра сабак: які адносіцца да парод, што дрэсіруюцца для выканання спецыяльных службаў.

   • Службовае сабакаводства.
   • Выстаўка службовых сабак.

3. Другарадны, дапаможны.

   • Зробленыя падлікі маюць толькі службовае значэнне.

4. У граматыцы: словы, якія прызначаны для выражэння граматычных сувязей і адносін, не знамянальныя.

   • Службовыя часціны мовы.

|| наз. службовасць, ✂.

служка, ✂, м.; ✂, ж..

1. Работнік (работніца), слуга.

2. Слуга ў манастыры або ў архірэя.

   • Манастырскі с.