сланік, ✂, м., зб.

Хмызняковае дрэва або нізкарослыя кусты, якія сцелюцца па зямлі і растуць у горнай мясцовасці і ў тундры.

  • Кедравы с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)