Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

непаўналецце, , н.

Узрост чалавека, які не дасягнуў паўналецця.

непаўторны, .

Адзіны ў сваім родзе; выключны, асаблівы.

  • Н. выпадак.

|| наз. непаўторнасць, .

непахісны, (кніжн.).

  1. Такі, што нельга пахіснуць; устойлівы.

    • Стаяць непахісна (прысл.) на варце міру.
  2. Цвёрды, стойкі (у сваіх намерах, перакананнях і пад.).

    • Н. змагар.

|| наз. непахіснасць, .

непачаты, .

Такі, якога яшчэ не пачыналі, за які яшчэ не браліся; цэлы.

  • Непачатая буханка.

  • Непачаты край (работы, спраў) (разм.) — вельмі многа.

непачцівы, .

Які адносіцца да людзей без павагі; недалікатны.

  • Н. мужчына.

|| наз. непачцівасць, .

непашана, , ж.

Непачцівыя адносіны да каго-н.

  • Н. да старэйшых.

непераадольны, .

Такі, што немагчыма адолець.

  • Непераадольная перашкода.

|| наз. непераадольнасць, .

неперакладальны, .

Які нельга дакладна перакласці на іншую мову.

  • Неперакладальнае словазлучэнне.

|| наз. неперакладальнасць, .

непераможны, .

Такі, якога нельга перамагчы.

  • Непераможная сіла.

|| наз. непераможнасць, .

непераўзыдзены, .

Такі, што нельга пераўзысці, зрабіць лепш.

  • Н. твор мастацтва.

|| наз. непераўзыдзенасць, .