непаўторны, ✂.

Адзіны ў сваім родзе; выключны, асаблівы.

  • Н. выпадак.

|| наз. непаўторнасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)