Verbum

кавадлачка, ✂, н.

1. гл. кавадла.

2. У чалавека і млекакормячых адна са слыхавых костачак у сярэднім вуху (спец.).

кавал, ✂, м. (разм.).

Вялікі кавалак чаго-н.

• Адрэзаў лепшы к. скуры.

кавалак, ✂, м.

Тое, што і кусок.

|| памянш. кавалачак, ✂.

|| прым. кавалкавы, ✂.

кавалер​¹, ✂, м.

1. Мужчына, які танцуе з дамай, суправаджае яе на гулянні, а таксама які заляцаецца да дзяўчыны, паклоннік.

   • Яна чакае свайго кавалера.

2. Малады чалавек, халасты мужчына (разм.).

   • Сын бярэцца ўжо пад кавалера.

|| прым. кавалерскі, ✂.

кавалер​², ✂, м.

Асоба, узнагароджаная ордэнам.

• К. ордэна Славы.

кавалергард, ✂, м.

У царскай арміі: ваеннаслужачы асобага палка гвардзейскай цяжкай кавалерыі.

|| прым. кавалергардскі, ✂.

кавалерыст, ✂, м.

Ваеннаслужачы кавалерыі.

|| прым. кавалерыйскі, ✂.

кавалерыя, ✂, ж.

Конніца, коннае войска.

|| прым. кавалерыйскі, ✂.

каваліха, ✂, ж. (разм.).

Жонка каваля.

каваль, ✂, м.

Рабочы, майстар, які займаецца коўкай металу.

• К. свайго шчасця (перан. той, хто настойлівай працай дамагаецца чаго-н., стварае што-н.).