Verbum

раздзяўбці, ✂; зак.

1. Дзеўбучы, з’есці, расцягнуць.

   • Р. мешанку.

2. Дзеўбучы, пашкодзіць, разбіць на часткі.

|| незак. раздзёўбваць, ✂.

разднець, ✂; безас.; зак.

Пра наступленне дзённага святла.

• Ужо разднела.

раздобрыцца, ✂; зак. (разм.).

Праявіць дабрату, шчодрасць.

• Раней ганяў птушак, а то раздобрыўся і насыпаў прыгаршчы ім.

|| незак. раздобрывацца, ✂.

раздобрыць, ✂; зак.

Схіліць каго-н. да дабраты, шчодрасці, добрых учынкаў.

|| незак. раздобрываць, ✂.

раздолле, ✂, н.

1. Шыр, прастор; шырокая вольная прастора.

   • Р. калгасных палёў.

2. Шырокая прастора, якая дае магчымасць свабодна дзейнічаць каму-, чаму-н. і пад. (разм.).

   • Р. птушкам у лесе.
   • Тут р. для грыбнікоў (перан.).

раздольны, ✂.

1. Шырокі, прывольны, раскінуты на вялікай прасторы.

   • Раздольныя лугі.

2. перан. Свабодны, лёгкі.

   • Раздольнае жыццё.

|| наз. раздольнасць, ✂.

раздрабіць, ✂; зак.

1. гл. драбіць.

2. Выразіць больш дробнымі адзінкамі.

   • Р. метры ў сантыметры.

|| незак. раздрабляць, ✂.

|| наз. раздрабленне, ✂.

раздрабніць, ✂; зак.

1. Зрабіць дробным, больш дробным; раскрышыць.

   • Р. вугаль.

2. Раздзяліць на часткі, групы; расчляніць.

   • Р. сілы праціўніка.

|| незак. раздрабняць, ✂.

|| наз. раздрабненне, ✂.

раздражненне, ✂, н.

1. гл. раздражніць.

2. Пачуцце незадаволенасці, злосці.

   • Сказаць з раздражненнем.

раздражніцца, ✂; зак.

1. Падвергнуцца ўздзеянню раздражняльніка.

   • Скура раздражнілася.

2. Прыйсці ў стан раздражнення, злосці.

3. Выклікаць, распаліць у сабе якое-н. жаданне.

|| незак. раздражняцца, ✂.

|| наз. раздражненне, ✂.