Verbum

стукацца, ✂; незак.

1. гл. стукнуцца.

2. Стукаючы (у дзверы, акно), прасіць дазволу ўвайсці куды-н.

   • С. ў пакой.
   • С. ў дзверы кабінетаў (таксама перан. дабівацца чаго-н. просьбамі).
   • У сэрца стукаецца любоў (прыходзіць).

|| зак. пастукацца, ✂.

стукнуцца, ✂; зак.

1. Наткнуўшыся ці спатыкнуўшыся, ударыцца аб што-н. або адзін аб аднаго.

   • С. аб вугал стала.

2. Нечакана сустрэцца з кім-н.

   • Ля пад’езда ледзь не стукнуліся з суседкай ілбамі.

|| незак. стукацца, ✂.

стукнуць, ✂; зак.

1. Ударыць, звычайна са стукам.

   • С. кулаком па стале.

2. Пастукаць у дзверы або акно, каб адчынілі.

   • У акно ціха стукнулі.

3. каго (што) і без дапаўнення. Нанесці ўдар каму-н.

   • С. па карку.

4. Звесці, саштурхнуць каго-н.

   • С. ілбамі.

5. Наступіць, надысці (пра час, падзеі; разм.).

   • Мне стукнула сорак (мінула, споўнілася; безас.).

|| незак. стукаць, ✂.

|| наз. стуканне, ✂.

стул, ✂, м. (спец.).

Дзеянне кішэчніка; спаражненне.

• У хворага быў с.

стуліцца, ✂; зак.

1. Скурчыцца; сагнуцца.

2. Пра губы, вочы і пад.: шчыльна сціснуцца, заплюшчыцца.

   • Вусны стуліліся ад злосці.

3. Схавацца дзе-н. за што-н. (разм.).

   • С. за кустом.

|| незак. стульвацца, ✂.

|| наз. стульванне, ✂.

стуліць, ✂; зак.

1. Пра вочы, губы і пад.: заплюшчыць, сціснуць.

   • С. вочы.

2. Звесці, злучыць разам.

   • С. ножкі цыркуля.

|| незак. стульваць, ✂.

|| наз. стульванне, ✂.

стульчак, ✂, м.

У туалеце: сядзенне з адтулінай у сярэдзіне.

ступа​¹, ✂, ж.

Драўляная або металічная пасудзіна, у якой таўкуць што-н. таўкачом.

◊

• Таўчы ваду ў ступе (разм. неадабр.) — займацца пустымі размовамі, непатрэбнай справай.

ступа​², ✂, ж.

Тэмп руху пры хадзьбе, яздзе на кані; крок.

• Ехаць мернай ступою.

ступень, ✂, ж.

1. Мера праяўлення якой-н. якасці, дзеяння і пад., параўнальная велічыня чаго-н.

   • С. падрыхтоўкі да ўборкі ўраджаю.
   • У значнай ступені.
   • У нейкай ступені (часткова).

2. перан. Этап у развіцці, здзяйсненні чаго-н.

   • С. развіцця эканомікі.

3. з парадк. ліч. Разрад, падраздзяленне ў класіфікацыі, структуры чаго-н.

   • Ордэн «За бездакорную службу» 1-й ступені.
   • Другая с. апёкаў.

4. Вучонае званне.

   • С. кандыдата навук.

5. У матэматыцы: здабытак роўных сумножнікаў.

   • Лік у пятай ступені.

6. Частка састаўной ракеты, якая забяспечвае яе палёт на пэўным участку траекторыі і аддзяляецца пасля выгарання паліва, што знаходзіцца ў ёй.

○

• Ступені параўнання — у граматыцы: формы якасных прыметнікаў і прыслоўяў, якія выражаюць якасць прадмета безадносна да яго меры (звычайная ступень) або параўнальна большую ці самую высокую меру якасці (вышэйшая і найвышэйшая ступень).