Verbum

ступень, ✂, ж.

1. Мера праяўлення якой-н. якасці, дзеяння і пад., параўнальная велічыня чаго-н.

   • С. падрыхтоўкі да ўборкі ўраджаю.
   • У значнай ступені.
   • У нейкай ступені (часткова).

2. перан. Этап у развіцці, здзяйсненні чаго-н.

   • С. развіцця эканомікі.

3. з парадк. ліч. Разрад, падраздзяленне ў класіфікацыі, структуры чаго-н.

   • Ордэн «За бездакорную службу» 1-й ступені.
   • Другая с. апёкаў.

4. Вучонае званне.

   • С. кандыдата навук.

5. У матэматыцы: здабытак роўных сумножнікаў.

   • Лік у пятай ступені.

6. Частка састаўной ракеты, якая забяспечвае яе палёт на пэўным участку траекторыі і аддзяляецца пасля выгарання паліва, што знаходзіцца ў ёй.

○

• Ступені параўнання — у граматыцы: формы якасных прыметнікаў і прыслоўяў, якія выражаюць якасць прадмета безадносна да яго меры (звычайная ступень) або параўнальна большую ці самую высокую меру якасці (вышэйшая і найвышэйшая ступень).