Verbum

абмо́клы​¹ ✂ прым.

Змакрэлы, мокры.

• А. армяк.

абмо́клы​² ✂ прым.

1. Які страціў першапачатковаю цвёрдасць, пругкасць.

   • А. хлеб.

2. перан. Пра чалавека, характар, які стаў больш мяккім.

   • Суровы гаспадар ад пахвалы зрабіўся абмяклым.

|| наз. абмякласць, ✂.

абмо́кнуць, ✂; зак.

Стаць мокрым, змокнуць.

• А. на дажджы.

|| незак. абмакаць, ✂.

абмо́тка, ✂, ж.

1. гл. абматаць.

2. Тое, чым абматаны што-н. (спец.).

   • Ізаляцыйная а.

3. звычайна мн. Доўгія палосы матэрыі для абмотвання ног ад чаравікаў да кален.

   • Салдацкія абмоткі.

|| прым. абмотачны, ✂.

абму́ляць, ✂; зак.

Пашкодзіць скуру трэннем, нацерці.

• А. ногі.

|| незак. абмульваць, ✂.

абмундзірава́нне, ✂, н.

1. гл. абмундзіраваць.

2. Камплект ваеннага форменнага адзення.

   • Афіцэрскае а.

абмундзірава́ць, ✂; зак.

Забяспечыць абмундзіраваннем (у 2 знач.).

• А. армію.

|| незак. абмундзіроўваць, ✂.

|| звар. абмундзіравацца, ✂.

|| звар. абмундзіроўвацца, ✂.

|| наз. абмундзіраванне, ✂ і абмундзіроўка, ✂.

|| прым. абмундзіровачны, ✂.

абмундзіро́ўка, ✂, ж. (разм.).

1. гл. абмундзіраваць.

2. Тое, што і абмундзіраванне.

   • Летняя а.

|| прым. абмундзіровачны, ✂.

абмурава́ць, ✂; зак.

Абкласці цэглай, каменнем што-н., замацоўваючы цэментам, глінай і пад.

• А. касцёл.

|| незак. абмуроўваць, ✂.

|| наз. абмуроўванне, ✂ і абмуроўка, ✂.

|| прым. абмуровачны, ✂.

абмуро́ўка, ✂, ж. (спец.).

1. гл. абмураваць.

2. Тое, чым што-н. абмуравана.

   • Цагляная а. катла.

|| прым. абмуровачны, ✂.