Verbum

неадэкватны, ✂ (кніжн.).

1. Які не супадае з чым-н., пазбаўлены адэкватнасці.

   • Неадэкватныя катэгорыі.

2. Які не адпавядае норме, якім-н. патрабаванням.

   • Неадэкватныя паводзіны.

|| наз. неадэкватнасць, ✂.

неакрэслены, ✂.

1. Дакладна нявызначаны, няпэўны.

   • Н. час выступлення.

2. Невыразны, няясны.

   • Неакрэсленыя вяршыні гор.

|| наз. неакрэсленасць, ✂.

неалагізм, ✂, м.

У мовазнаўстве: новае слова або выраз, а таксама новае значэнне старога слова.

неаліт, ✂, м.

Пазнейшы перыяд каменнага веку (8—3 тысячагоддзі да н.э.).

• Эпоха неаліту.

неандэрталец, ✂, м.

Выкапнёвы чалавек эпохі ранняга і сярэдняга палеаліту.

|| прым. неандэртальскі, ✂.

неаплатны, ✂.

1. Які не можа быць аплачаны.

   • Н. рахунак.

2. перан. Вельмі значны, большы за любую ўзнагароду.

   • Н. доўг.

|| наз. неаплатнасць, ✂.

неарганічны, ✂.

1. Які не ўключае ў сябе жывых арганізмаў; нежывы.

   • Неарганічная прырода.

2. Які адносіцца да нежывой прыроды.

   • Неарганічныя рэчывы.

◊

• Неарганічная хімія — раздзел хіміі, які вывучае састаў, уласцівасці і пераўтварэнні рэчываў нежывой прыроды.

неаслабны, ✂ (кніжн.).

Які пастаянна дзейнічае; безупынны.

• Н. кантроль.

|| наз. неаслабнасць, ✂.

неаспрэчны, ✂.

Які не выклікае пярэчанняў; бясспрэчны.

• Н. факт.

|| наз. неаспрэчнасць, ✂.

неафіт, ✂, м.

Новы паслядоўнік якой-н. рэлігіі (спец.), а таксама (перан. кніжн.) новы прыхільнік якога-н. вучэння.

|| ж. неафітка, ✂.