неафіт, ✂, м.
Новы паслядоўнік якой-н. рэлігіі (спец.), а таксама (перан. кніжн.) новы прыхільнік якога-н. вучэння.
|| ж. неафітка, ✂.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)