Verbum

дызайнер, ✂, м.

Мастак, канструктар, спецыяліст па дызайну.

|| прым. дызайнерскі, ✂.

дызель, ✂, м.

Рухавік унутранага згарання, які працуе на вадкім паліве.

|| прым. дызельны, ✂.

дызель...

Першая частка складаных слоў са знач., які мае адносіны да дызеля, дызельны, напр. дызель-матор, дызель-поезд, дызель-электраход.

дызель-электраход, ✂, м.

Электраход, забяспечаны дызелем у якасці першаснага рухавіка.

|| прым. дызель-электраходны, ✂.

дызентэрыя, ✂, ж.

Вострае інфекцыйнае захворванне, якое суправаджаецца пашкоджаннем кішэчніка; крывавы панос; крываўка.

|| прым. дызентэрыйны, ✂.

дый, злуч.

1. далучальна-супраціўны. Злучае члены сказа, што абазначаюць паслядоўныя з’явы, па знач. набліжаецца да злучнікаў «і», «ды».

   • Узяў сякеру дый падаўся ў лес.

2. далучальны. Далучае члены сказа і сказы, якія ўдакладняюць або абагульняюць папярэднія думкі.

   • Стаю адзін дый думаю.
   • А я вазьму дый раскажу аб усім.

дык, злуч.

1. злуч. уступальны. з выніковым знач. Ужыв. для сувязі сказаў з прычынна-выніковымі адносінамі.

   • Калі так, дык я згодзен.

2. злуч. уступальны. Ужыв. у пачатку галоўнага сказа пры даданым умоўным.

   • Работу зрабіў, дык можна і адпачываць.

3. часц. узмацн. Узмацняе выказванне.

   • Я дык і глядзець у той бок не хачу.
   • Абяцаць дык абяцалі, а не выконваем.

4. часц. узмацн. Ужыв. пры паказанні на проціпастаўленне або пярэчанне (з часціцай «ж»; разы.).

   • Дык я ж не спрачаюся!

дыктаваць, ✂; незак.

1. Павольна вымаўляць, чытаць што-н., каб слухачы маглі запісваць.

   • Д. верш.

2. Прапаноўваць для безадгаворачнага выканання.

   • Так яму дыктавала сумленне.

|| зак. прадыктаваць, ✂.

|| наз. дыктоўка, ✂.

• Пісаць пад дыктоўку.

дыктант, ✂, м.

Від пісьмовай работы — запісванне тэксту пад дыктоўку з далейшым аналізам правільнасці яго напісання.

• Кантрольны д.

|| прым. дыктантны, ✂.

дыктар, ✂, м.

Работнік радыё або тэлебачання, які чытае тэкст перад мікрафонам.

|| ж. дыктарка, ✂.

|| прым. дыктарскі, ✂.